|
so:text
|
هر فلسفه‌ای با رنگی از زمینه تخیلی مرموز آمیخته شده که هیچ‌گاه به صورت آشکار در میان زنجیره استدلال ظهور نمی‌یابد. دیدگاه یونانیان نسبت به طبیعت، دست کم آن جهان‌شناسی که از آنها به اعصار بعدی منتقل شده، اساساً شکل نمایشی داشت. نمی‌خواهم بگویم بخاطر این ویژگی الزاماً نادرست بوده، بلکه مقصودم این است که بی‌اندازه شکل نمایشی و هیجان‌آور بوده است. از این‌رو، طبیعت را به صورت اجزایی از یک کار هنری نمایش تصور می‌کردند که به یکدیگر پیوسته‌اند و نشانگر نظریات کلی هستند که برای هدف خاصی در یک راستا قرار گرفته‌اند… طبیعت نمایشی بود که هر یک از این چیزها نقش خود را در آن بازی می‌کرد. (fa) |
