so:text
|
Աստծո գոյության վերաբերյալ համոզման ևս մի աղբյուր, որ բխում է բանականությունից և ո՛չ թե զգացումներից, ինձ տպավորում է որպես շատ ավելի մեծ կշիռ ունեցող։ Սա բխում է ծայր աստիճան դժվարությունից, կամ ավելի ճիշտ է ասել՝ անհնարինությունից, որ այս անծայրածիր ու սքանչելի տիեզերքը, ներառյալ մարդը՝ անցյալը և հեռավոր ապագան դիտելու իր կարողությամբ, կարող է կույր պատահականության կամ անհրաժեշտության արդյունքը լինել։ Երբ մտածում եմ այս բանի մասին, ինձ պարտավորված եմ զգում դիտելու մի Առաջին Պատճառի, որն օժտված է ինչ որ մի չափով մարդու բանականությանը նմանվող բանական մտքով։ Ուստի, արժանի եմ կոչվելու Թեիստ։ (et) |